.jpg)
تولد پاس
در سال 1332 تعدادی از افسران پلیس به همراه سروان اسد الهی به منظور سازماندهی ورزش پلیس حرکت تازه ای را آغاز کردند. در این سال سروان اسد اللهی با یک توپ فوتبال و با کمترین امکانات به همراه گروهی از دانشجویان دانشکده افسری برای تشکیل تیم فوتبال شهربانی وارد میدان شدند. این تیم اولین تمرین رسمی خود را در زمین دانشکده افسری انجام داد.
تیم دانشجویان دانشکده افسری همزمان با مسابقات قهرمانی نیروهای مسلح در سال 1332به طور رسمی اعلام موجودیت کرد و با اقتدار و شایستگی در سکوی دوم این دوره از رقابت ها قرار گرفت. پس از آن سروان صادقی با عشق و علاقه و با کمک سروان اسد الهی و چند نفر از بازیکنان قدیمی اقدام به تشکیل تیم فوتبال شهربانی کرد و به عنوان مسوول تیم برگزیده شد. در آن زمان مربی تیم شهربانی بهمن شهیدی بود. در سال 1342و با تلاش سروان صادقی و سایر دوستداران ورزش در پلیس ،باشگاهی تحت عنوان پاس به ثبت رسید و پیش نویس اساسنامه تهیه و پاس دارای هویت قانونی و سازمانی شد. در سال 1345اساسنامه باشگاه پاس به تصویب هیات مدیره رسید و بعد از دوازده سال فرازو نشیب و شرکت در مسابقات رسمی و غیر رسمی و پشت سر گذاشتن مشکلات فراوان، فعالیت رسمی خود را آغاز کرد.
قدرتمند و مردمی
تا سال 1342تیم شهربانی در مسابقات مختلفی که در کشور برگزار می شد، شرکت کرد و خود را به عنوان یک تیم قدرتمند شناساند. عبد الحسین رسته، محمد رنجبر، حشمت الله مهاجرانی، حسن حبیبی، منوجهر حبیبی، حسین یزدانیان، ناصر نوآموز، بیژن معتمدی و چند بازیکن خوب دیگر در آن زمان عضو تیم شهربانی بودند. البته بازیکنانی چون مصطفی عرب، منصور امیر آصفی، غلامحسین نوریان و جلال طالبی در بعضی از مسابقات از تیم های دیگر به عنوان یار قرضی در این تیم بازی می کردند.
تعداد بازیکنان ملی پوش تیم شهربانی کمتر از تیم های قدرتمند آن روز از جمله شاهین نبود و همیشه و در هر مسابقه ای و در مقابل هر تیمی، حریف قدرتمندی محسوب می شد.
در اواخر سال 1342 قرار شد یک سری مسابقه با عنوان قهرمانی باشگاه های تهران (دولت قهرمانی باشگاه ها) با حضور 34 تیم در دو دسته یک و دو برگزار شود. در این مسابقات برای اولین بار نام تیم و باشگاه پاس نیز به چشم می خورد. قضیه از این قرار بود که مسوولان باشگاه شهربانی در پی آن بودند که یک باشگاه عمومی تاسیس کننند تا بتوانند ضمن استفاده از امکانات باشگاه شهربانی، از حالت سازمانی خارج شوند و این تیم را همانند تیم های بزرگ و مردمی مطرح کنند. پس از دریافت مجوز ، تیم فوتبال پاس با کمی تغییر و با بیشتر بازیکنان شهربانی به جای این تیم فعالیت خود را با شرکت در دسته اول (دولت قهرمانی باشگاه ها) یا همان قهرمانی باشگاه های تهران آغاز کرد، یعنی در حقیقت به فعالیت خود ادامه داد. تیم شهربانی هم به عنوان یک تیم نو پا و جوان در دسته دوم برای ورود به دسته اول با تیم های دیگر مشغول رقابت شد.
مهدی اسداللهی بعد از گذشت 40 سال از تولد پاس، عوامل بوجود آمدن باشگاه و تیم پاس را چنین بیان می کند: فوتبال تهران در آن زمان دو قطبی بود. یک قطب، باشگاه تاج بود به ریاست پرویز خسروانی که خود را به دربار پهلوی چسبانده بود و از امکانات بی پایانی که در اختیارش بود، سوء استفاده می کرد.
قطب دوم ، باشگاه شاهین بود به ریاست مرحوم دکتر اکرامی که خود را مردمی و ضد دربار می شمرد. با وجود این دو قدرت، باشگاه های دیگر ناتوان بودند. این حالت دو قطبی موجب می شد فوتبال کشور مجال رشد نیابد. این مسئله فوتبال کشور را رنجور می کرد و راهی برای نجات فوتبال به نظر نمی رسید. این مشکل را بارها با مدیران باشگاه های دیگر در میان گذاشتم تا به همراه تیم شهربانی، سرانجام مدیران باشگاه های دارایی ، کیان و عقاب کارهایی انجام دادند. بعد از تشکیل پاس، دو تیم پاس و دارایی، بین دو تیم قدرتمند قرار گرفتند تا جایی که آنها احساس خطر کردند. ولی هنوز فو تبال ما دو قطبی بود. چاره نهایی کار این بود که تصمیم گرفته شد، بازیکنان نظامی و انتظامی در تیم های شخصی شرکت نکنند. این ضربه محکمی به دو باشگاه بزرگ یعنی تاج و شاهین بود. از آن پس بود که فوتبال ما حصار دو قطبی را فرو ریخت. به عبارت دیگر خون تازه ای در رگ فوتبال جاری شد.
در مورد انتخاب نام پاس برای این باشگاه اسداللهی می گوید:در آن زمان پلیس نزد مردم خوشنام نبود. از این نظر بهتر بود نام باشگاه چیز دیگری باشد تا پلیس را به مردم نزدیک کند. به این دلیل نام پاس برگزیده شد که معنی پاسداری و حکایت از پلیس مردمی را دارد.
طبق تصمیم فدراسیون فوتبال، دسته اول باشگاه های تهران شامل 17 تیم بود که به دو گروه 8و 9 تیمی تقسیم شدند.
گروه اول از دسته یک شامل تیم های پاس، تاج دارایی، کیان، تهران جوان، پولاد، داریوش، کورش و جعفری بود. تیم جعفری از باشگاه جعفری بود و این باشگاه نیز متعلق به شعبان جعفری معروف به شعبان بی مخ بود. در گروه دوم از دسته یک نیز تیم های شاهین، سپه، نادر، آرارات، عقاب، دیهیم، شجاعت و شجاع قرار داشتند.
هفده تیم هم در دسته دوم به دو گروه تقسیم شدند که در مجموع 34تیم باشگاه های تهران، مسابقات فوتبال را آغاز کردند.
قرار شد از هر گروه در دسته اول، 5 تیم اول برای دور نهایی قهرمانی باشگاه های تهران برگزیده شوند و پس از آن قهرمانی باشگاه های تهران با حضور ده تیم در دورنهایی به انجام شود.
فدراسیون فوتبال پنجشنبه 15 اسفند 42 را روز آغاز این مسابقات اعلام کرد. در آن سال فدراسیون فوتبال مطمئن نبود که بتواند این مسابقات را به انجام برساند. ورزشگاه امجدیه تا آن روز به نور مورد نیاز مسابقه و مناسب شب مجهز نبود و مشکللات دیگری مانند مسابقات تیم ملی و مسابقات ارتش های جهان که در پیش بود، تردیدی را در دل مجریان مسابقات و سرپرستان و مربیان تیم ها حاکم کرده بود. همین طور هم شد: مسابقات چند هفته بیشتر دوام نیاورد. با این حال چون اولین مسابقات تیم پاس بود،
بد نیست در مورد آنها مطالبی بیاد بیاوریم.
اولین بازیکنان پاس عبارت بودند از:
فرامرز ظلی، محمد رنجبر، حسن حبیبی، ناصر نوآموز، پرویز میرزا حسن، محمد علی معیریان، حشمت اله مهاجرانی، محمود یاوری، حسین آقایی، همایون شاهرخی،سامسون هاواسانیان، هوشنگ گودرزی، فریدون شاکری، حسین یزدانیان، محقق، جلال رسولی، اصلانی و محسن آینه ورزان«مشیری». همچنین بازیکنانی چون محمد علی مالکیان، مهدی مناجاتی، اصغر شرفی و منوچهر حبیبی اولین بازیکنانی بودند که پس از اولین دوره حضور پاس در مسابقات به این تیم پیوستند.
محمد رنجبر کاپیتان تیم پاس، کاپیتان تیم ملی هم بود. محمد علی مالکیان در مسابقات قهرمانی کشور عضو تیم تهران بود که با زدن 9 گل ،بهترین گل زن مسابقات قهرمانی کشور شد.