امروز روز پر كشيدنِ مردي است كه در ساليان دراز، غم عظيم عاشورا را لابه لاي بغض هاي مناجات، به آسمان هديه كرده است .
اگرچه در برابر خدا، «سجاد» بود ولی هرگز در برابر ظالمان، سر تسلیم فرود نیاورد و چهره بر درگاه ارباب قدرت نسود.
کبوتر مجروح و پر وبال شکسته عدالت و دین با ضماد عرفان زین العابدین(ع) در شفا خانه دعاهایش التیام یافت.
صحیفه سبز تو، نجوای انوار تابناکی است که تا بی نهایت، شربت آرام بخش روح عطشناک آدمی است . دعاهایت را در این فصل سرد، بدرقه شیعیانتان کن.
حدس صدای تو را داشت روزگار، پیش از آنکه لب به مرثیه های عاشقانه بگشایی. توقع پژواک تو بود، در این زندگی حزین که عشق از همه سو در حال پرپر شدن است. بیداد می کرد سکوت و مکثِ بی سرایش مهربانی. تو لب باز کردی و کبوتران معصوم لهجه ات، پریدند به چارسوی جهان و فال نیکویی که در آواز تو بود، شتابناک، تمام مردگان یأس را به سوی شفای زندگی بازگرداند. با صدای تو به خاک سپاری کفر و ستم رفته ایم. طویل و منسجم، گریه ها کرده ایم پشت سر کلمات تو؛ استغاثه ها برده ایم به درگاه حقیقت. هنوز برای انسان مبهم است که آن واژگان باستانی و اثیری، چگونه رازهای خلقت را یک تنه به دوش می کشند.
در پیشانی چه راز سَر به مُهری نهفته ای که سر از مُهرِ سجده ها و اطاعت ها برنمی داری؟ از پس قرن ها، تماشای عبادات تو مثل ایمانی ژرف در دلم خیمه می زند؛ قطره اشکی به من تعارف می کند و دل معیوبم را به پیکره یقین بدل می سازد. متون سطر به سطرِ پیشانی ات خواندنی ست. تداومِ سر بر خاک ساییدنت، شکوهمندترین جلوه آفرینش است. از صدای مناجات هایت، دسته دسته بنفشه چیده ام، برای فصول بی سبزه عمر. از شعله های آهت، هزاران شمع افروخته ام، برای عمر بی چراغ....
شهادت چهارمین برگزیده الهی، سلاله پاک پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ، ذرّیه علی علیه السلام و زهرا علیهاالسلام و فرزند سیدالشهدا علیه السلام حضرت امام زین العابدین علیه السلام امام صابران و پیشوای عابدان را به شیعیان واقعی آن حضرت تسلیت می گوییم. و آرزو می کنیم همه ما در دنیا و آخرت جزو پیروان راستین آن بزرگوار به شمار آییم.